Elveda sevenlerim,
Annem, karım, çocuklarım...
Birazdan kesecekler beni!
Başımda dolaşan el, arkamda soluyan yamyam,
Bilseniz nasıl kanatır içimi.
Bir an doğrulup, haykırmak istedim:
"Hangi din, hangi Tanrı, hangi yasadan alırsınız bu emri?"
Anlamazlar biliyorum, anlamadılar da...
Ondandır acım,
Ondandır mahsun, sessiz, vakur bakışım.
Hani bir daha gelebilsem...
Yıldızları, ayı, günü, güneşi görebilsem,
Belki kaldırabilirdim bu acıyı.
Ama biliyorum,
Vaktinden evvel kesilen başım,
Acıyla soluyan göğsüm,
Işıksız gözlerim,
Tenim, dudağım, ağzım, burnum,
Ve de bana ayrılan bu şirin hayatım,
Hoyratça koparılan çiçekler gibi kuruyup gideceklerdir.
Tek tesellim;
Pahalıya gidiyor oluşum,
Çocuklarla dolu, kocaman, özgür bir ülkeyle değiş tokuşum.
Birazdan kesecekler beni;
Elveda sevenlerim,
Yarenlerim, anılarım, dava arkadaşlarım elveda!
2.02.2015, Zürich
