Terörün Tanımı: Genel anlam itibarıyla sisteme karşı, silahlı ya da silahsız şekilde isyan ederek, kaos yaratıp mevcut düzeni değiştirmektir. İsyan edip devlet sistemini değiştirmek isteyenler, haklı iddia ve düşüncelere dayanıyorsa ki, kimse durup dururken kendisini ateşin içine atmayacağına göre, bu isyanlar temel insan hakkıdır da aynı zamanda.
Herkesin şahit olduğu gibi, Türkiye’de özellikle eğitim görmüş ve kendisini entelektüel sayan sol, Aleviler ve liberaller, gizli ya da açık milliyetçi düşünce yapısını henüz aşmış değiller.
belki bi cesaret,
Belki bi çılgınlık,
Belki bi şiir, belki bi çay.
Olur ya, belki…”[2]
Merhaba, Dostlarım, Kardeşlerim,
Yıllar önce üniversiteden ayrılmak zorunda bırakıldığımda, ayrıldığımın sadece çürümekte olan bir kurum olduğunun farkındaydım.
Aynı düşü paylaştığım sizlerle ise yolum hiç ayrılmayacaktı.
Ayrılmadı da…
Maya Kültür Sanat Kolektifinin bir imecesi olarak hazırlanan MayaDergi, ikinci sayısıyla okuyucularıyla buluştu.
MayaDergi #2 “Günümüzde işçi sınıfı sanatı-edebiyatı var mı?” başlıklı dosya konusu ile post-modern yoz edebiyata karşı; Marksizm, sınıf ve sanat bağlamında bir tartışma açıyor. Günümüzde sınıfların var olmadığını, dolayısıyla bir sınıf edebiyatından söz edilemeyeceğini savunan düzen aktörlerine karşı MayaDergi, devrimci gerçekçi bir tavrı sahiplenerek yeni ve sömürüsüz bir geleceğin nüvelerini taşıyor.
İslam’da dahil Hıristiyan ve Yahudi din kültürüne sahip toplumlarda da bu iğrençlikler yaşanıyordu. Batılı toplumlar çağdaş modern kültürü kabul edip, anayasalarını bu mantık üzerine şekillendirdikten sonra, dinsel her uygulamayı yasakladılar. Eğitim ve insan ilişkilerini çağdaşlığa göre uygulamaları neticesinde, dine inanan ya da inanmayan kişiler içerisinde, istisnalar dışında, söz konusu ahlaksızlığa kolayca kimse cesaret edememekte.
adaleti bozuk düzene,
sessiz bir küfürdür.
Gülümseyin.”[1]
“Kendime öğüt”de, “uslanma hiç, hep deli kal/ büyüme sakın, çocuk kal,” derdi.
“Bi bok bilmiyorsun. İşin kötüsü, bi bok bilmediğini de bilmiyorsun” diyen doğruluk, çalışkanlık ve vazgeçmeme simgesi; erdem timsali üstat mizahçıydı.[2]
“Böyle Gelmiş Böyle Gitmez” diyen ‘Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz’ın, ‘Zübük’ün müellifiydi.
